کوه درفک، مهم‌ترین مقصد گردشگری کوهنوردان
کوه درفک (گیلان – رودبار شمال شرقی شهرستان رودبار، منطقه جنگلی سیاهکل)
طبیعت ایران از تنوع فراوانی برخوردار است و این کثرت به دلیل آب و هوای چهار فصل این خطه می‌باشد. جاذبه‌های طبیعی ایران بی‌شمار بوده و در گوشه و کنار آن زیبایی‌های نهان و آشکار فراوانی به چشم می‌خورد. ایران در دل طبیعت زیبای خود کوه‌های باشکوه و سر به فلک کشیده‌ای را جای داده است که اکثریت آن‌ها در رشته کوه‌های البرز و زاگرس واقع شده‌اند. در این میان کوه درفک که در غرب رشته‌کوه‌های البرز مرکزی واقع شده است، یکی از مهم‌ترین مقاصد گردشگری برای طبیعتگردان و علاقمندان به کوهنوردی است.
کوه درفک بام استان گیلان و بدون شک یکی از زیباترین کوهستان‌های ایران است. قله‌ی درفک در واقع آتشفشان خاموشی است که در میانه‌ی دو شهر رودبار و سیاهکل و بر بالای منطقه‌ی دیلمان، عمارلو و خرگام واقع است. قله درفک دارای ارتفاع ۲۷٣٣ متری است. کاسه‌ی درفک که در واقع دهانه‌ی آتشفشان است دارای طول ٢۵٠٠ متر و بین ٨٠٠ تا ٩٠٠ متر عرض است. در ضلع شمالی قله دیواره‌ی ۵۰۰ متری آهکی بلندی واقع است که از جمله دیدنی‌های این کوه به شمار می‌رود. کوه درفک از سوی جنوب به کوه‌های منجیل متصل شده و از سمت مشرق و جنوب شرقی تا کوه‌های پیشکوه و رشته کوه‌های عظیم تخت سلیمان ادامه دارد و تا دره‌ی سه هزار تنکابن امتداد می‌یابد.
نام قله‌ی درفک دارای روایت‌های مختلفی است. روایتی از دال فَک (دٌلفَک) آمده است که در زبان تاتی، دال، نام پرنده‌ای است از خانواده‌ی عقاب و فَک به معنی آشیان و آشیانه است؛ بنابراین دالفک، یعنی آشیانه‌ی عقاب. اما بر اساس روایت دیگری، نام درفک از قوم دربیک آمده که تیره‌ای از ساکنان حوالی دریای خزر بوده‌اند. گفته می‌شود که بر اثر زلزله‌ی رودبار در سال ١٣۶٩ بخش‌هایی از قله‌ی درفک در هم فرو ریخت و پس از آن بر شدت فرسایش سالانه‌ی آن افزوده گشت. قله‌ی درفک قله‌ای است که مردم بومی منطقه بر این باورند رازهای سالیان درازی از سرگذشت اقوام گیل و دیلم را در خود نگاه داشته است.
جنگل درفک همواره دارای یک مه غلیطی است، به گونه‌ای که ابرها را در زیر پاهای خود حس خواهید کرد. چادر زدن و اقامت در جنگل درفک تجربه‌ای رویایی و به یاد ماندنی است که باعث می‌شود کوهنوردان بسیاری را سالانه به خود جذب کند. کوهنوردان در هنگام صعود به قله‌ی درفک با تابلویی چوبی مواجه می‌شوند که بر روی آن این عبارت نوشته شده است: «اینجا محل عبور فرشتگان است، زمین را آلوده نکنید»؛ تابلویی که جهت قله را نشان می‌دهد و تو گویی به راستی راهنمای مسیر رسیدن به بهشت است.
در منطقه‌ی درفک یک غار یخی به طول صد متر وجود دارد که آب شرب مردم بومی از طریق آن تأمین می‌شود. این غار یخی بر روی قله قرار داشته و عشایر در داخل کاسه‌ی قله با سنگ خانه ساخته‌اند و از داخل این غار که بر اثر جمع شدن برف در زمستان یخچال تشکیل می‌شود، یخ بیرون آورده و در فصول بهار و تابستان برای سیراب کردن احشام خود از آن استفاده می‌کنند. طبق گفته‌ی اهالی منطقه، این غار یخی قادر است تا در تمام طول سال برف را در داخل خود نگه داشته و به این طریق منبعی است برای تأمین آب مورد نیاز چوپانان منطقه. دهانه‌ی این غار بسیار تنگ بوده و وارد شدن به داخل آن بدون داشتن تجهیزات یخ‌نوردی امکان‌پذیر نیست.
برای صعود به قله‌ی درفک باید ابتدا سیاهکل رفته و از جاده‌ی دیلمان آغاز کرد. از انتهای جاده‌ی دیلمان به روستای شاه شهیدان خواهیم رسید که آغاز راه کوهپیمایی ما خواهد بود. مسیر در ابتدا به صورت مراتع و علفزار خواهد بود و پس از گذشت یک ساعت به ابتدای مسیر جنگلی خواهیم رسید که طی کردن آن نیز در حدود یک ساعت زمان خواهد برد. در ادامه به ییلاق «وزنه بن» خواهیم رسید که در آن چشمه‌ای برای سیراب کردن کوهنوردان وجود دارد. از وزنه بن باید مسیر را تا کاسه‌ی درفک ادامه داد. مسیر اول در سمت راست قرار دارد که از آن می‌توان به تدریج صعود کرد و به خط الراس کاسه رسید. مسیر دوم در سمت چپ قرار دارد که از حاشیه‌ی دره‌ای پرشیب عبور می‌کند. صعود از چشمه‌ی وزنه بن تا قله‌ی درفک در حدود سه ساعت به طول خواهد انجامید.
طولانی‌ترین مسیر صعود به قله‌ی درفک از سمت جبهه‌ی غربی یعنی «اسطلخ جان» است. این مسیر طولانی‌ترین و از طرفی زیباترین مسیر صعود به قله است که زیبایی‌های طبیعی بسیاری را در پیش چشمان کوهنوردان به نمایش خواهد گذاشت. مسیر از انتهای روستا و از کنار استخر بزرگ آب آغاز می‌شود و پس از عبور از جنگل و پیچ و خم‌های دره به منطقه‌ی «گرده تال» خواهیم رسید. از گرده تال صعود خود را تا «سیاه دره» ادامه داده و پس از مدتی به منطقه‌ی «جیرونی پایین» خواهیم رسید. جیرونی پایین دارای یک چشمه، سنگ‌های سفید و چند گودال در سمت چپ است. پس از عبور از این مکان به منطقه‌ی «جیرونی بالا» و پس از آن به منطقه‌ی «پهن دشت» خواهیم رسید. از اینجا تا کاسه‌ی درفک چیزی در حدود دو ساعت و نیم فاصله است.
اما چنانچه قصد صعود به قله را نداشته و می‌خواهید تنها از طبیعت بکر و زیبای این منطقه لذت ببرید، بخش ییلاقی شمال این رشته‌کوه پیشنهاد می‌شود که دشتی سرسبز و محلی برای چرای گوسفندان منطقه محسوب می‌شود. بخش زیادی از این دشت با گیاه گزنه پوشیده شده که مردم بومی از آن برای درمان بیماری رماتیسم استفاده می‌کنند. برای اقامت در این منطقه می‌توانید از کلبه‌های روستایی اجاره‌ای استفاده کرده و اقامت دلپذیری را تجربه نمایید. شب‌های درفک سرد و ستاره‌باران است.
درفک در فصل تابستان هوایی تمیز و دلپذیر و نیز رنگ و رویی سرسبز و تماشایی دارد. در فصل پاییز نیز زیبایی این منطقه با برگ‌های رنگارنگ پاییزی دو چندان می‌شود. برای رفتن به این منطقه حتما از افراد راهنما استفاده کنید و به تنهایی پا در مسیر رسیدن به قله نگذارید. نکته‌ی مهم در مورد طبیعت وحشی درفک این است که سگ‌های بومی این منطقه پس از سگ‌های سبلان بسیار خطرناک بوده و توصیه می‌شود که حتما با یک تیم کوهنوردی حرفه‌ای و مجهز به این منطقه وارد شوید.
